annem yattığım odadaki (salon) süs lambanın üzerine kuruması için tişört sermiş. pencerenin önünde olduğundan arkasından sokağın ışığı vuruyor ve karanlıkta başı olmayan, havada duran bir çocuk gibi görünüyor. o an güldüm ve dedim ki insanların kendilerine doğaüstü yaratıklar, olaylar uydurması anlaşılmayacak bir şey değil, hele şimdi şurada ekstra bir şey olsa insanın altına sıçması işten bile değil. tam o anda odadaki ampüllerden birisi yanıp söndü -kendisi 20 saniyede bir bunu yapıyor- gece gece bayağı eğlendim :) insanların böyle korkular ve canavarlar yaratması gerçekten zor değil. böyle bir farkındalık yaşadım gece gece. son.